ontwaken op intensive care

Deze middag hebben ze Mady wakker gemaakt op de intensieve, na een rustige en hopelijk deugddoende nacht. Hoe ze dat precies gedaan hebben weet ik eigenlijk niet. Het was volgens haar een lastig moment, want dan werkt plots die kunstmatige ademhaling de gewone ademhaling tegen en het duurde nogal lang voor ne verpleger doorhad dat het zover was om die buis uit haar longen te komen halen...  Van 13 u tot 13u30 mochten we bij haar, en ze was nog wel wat suf, maar zag er toch al terug wat kleuriger uit dan gisteravond. Praten ging nog moeilijk. Vanavond nog ff terug geweest en dan ging het al iets beter, ze bloost alweer wat. Praten blijft lastig door droge mond en dat drukt ook wat op haar buik, dus toch wat pijnlijk. Ondertussen draait de pijnpomp nog door om haar rustig te houden en met zo weinig mogelijk pijn. Vannacht blijft ze ook nog op intensieve, morgen in de loop van de dag misschien naar een andere kamer als alles blijft goed gaan. Dan mogen er hopelijk ook wat slangetjes uit en af, zodat ik ook de kindjes eens kan meepakken naar daar. Ze blijven toch wel voorzichtig, en dat vind ik goed. Die eerste dagen/uren kan er vanalles nog gebeuren hé. Dus we blijven voorzichtig optimistisch.

Allee ondertussen nog snel met de kids gestofzuigd en gedweild hier, zodat het kot een beetje proper blijft tegen dat ze terugkomt.

Groetjes

Steven