Verblijf U.Z.A.

Kort berichtje uit uza van Mady terug. Het herstel van de lever operatie verloopt iets trager als verwacht/gehoopt. Vooral de vermoeidheid en lage bloeddruk spelen mij parten. En mijn tablet heeft last van een low battery. Dus dit berichtje gaat waarschijnlijk in meerdere stukken gepost worden.

Het onthaal en de zoektocht heeft Steven al beschreven. De kamergenote uit Geel Bel viel goed mee. Zij had ook een leverresectomie gehad en mocht 's anderendaags naar huis. Haar positief verhaal gaf me extra moed om er aan te starten. Maandagmorgen om 6.00 uur mocht ik al beginnen met een ontsmettende douche en om 7.30 naar de o.k. Bij het horen dat ik van Olen was, werden er volop herinneringen aan de Gladiolen opgehaald maar daarna ging het licht voor een paar uur uit. Voordeel ten opzichte van Geel was dat de operatietafel verwarmd was maar in Geel waren de kamers wel hipper.

Over de inzo weet ik alleen dat mijn kamer de enigste was met een deur, de andere kamers hadden een mooi blauw gordijntje.

Terug op de kamer kon de recuperatie beginnen. Al onmiddellijk een beetje drinken en geen ijsblokje maar nu ik zo aan het schrijven ben, herinner ik me iets van een sponsje op een stokje in water en een sponsje met mondspoelwater om mijn mond te verfrissen op de intensieve zorgen.

Tegen dat ik mijn eerste beschuiten kreeg, had ik zo'n honger dat ik onmiddellijk een heel pak kon opeten : slecht idee. Langzaam opbouwen is de boodschap.

Afgelopen nacht was niet echt wat je kunt noemen een topper. Eerst last van een grommende buik (mijn excuses aan de buurvrouw) en dan een pijnpomp de zonder benzine valt. Geen lachertje. Ondertussen gelukkig toch een beetje kunnen recupereren maar wel super moe. Een nachtje goed slapen zal deugd doen.